Zo werden vanmorgen de laatste steekjes gezet aan aan de binding en daarmee is het dan officieel. De Burnt is af. Nou ja vooruit het label moet er nog op, maar dat mag geen naam hebben.
In deze week moest er nog wel wat gedaan worden. De laatste rand met driehoeken moest nog gequilt worden. Het was misschien wat overmoedig om dat in een week klaar te krijgen. Ik heb nu dan ook zere vingers. Het fijne van de binding er al aanzetten is dat je zo tussendoor ook alvast wat kunt omzomen. Ik vind dat toch altijd nog wel een taaie klus.
Na een korte foto sessie vanmorgen, hangend aan de kast. Goh wat is deze dan nog mooier dan plat op de grond. Oh wat vind ik het toch altijd moeilijk om de juiste kleuren te vangen op de foto.
En op de plek waar deze beauty mag komen liggen.
Zit hij nu in de wasmachine. Lekker fris en schoon worden want na zolang in de handen geweest te zijn is dat wel nodig.
Dat in de wasmachine is nog wel een dingetje. Voor de applicaties heb ik gewerkt met het zijdegaren van Yli. Fantastisch om mee te werken het garen verdwijnt helemaal in de stof, maar tijdens het quilten merkte ik al dat het op een aantal plekjes aan het loslaten was. Ik heb dus alles nog eens goed gecontroleerd en nu maar hopen dat het goed blijft gaan.
Ik ben voor appliceren wel overgestapt op aurifill garen (de oranje klosjes).
Nog even wat feiten op een rij
start: november 2012
klaar: februari 2016
grootte : 215 cm x 250 cm
Middenstuk is de vaas van de Phebe (ook van Di Ford), de rand is van Oh dear ms Tompkins.
Even genieten van deze en dan kan van de week de volgende gedubbeld worden. Dat wordt de Stella. Gelukkig is die niet zo groot.
K-Wil-T ze
groetjes Henriette
